Ëndërr by Valentina Broja

N’tokë nomade bordelet puthen, Askush nuk e dëgjon himnin homerian, Erosin e paskan dhunuar, e Venera e paska vrarë Marsin… Unë, si gjithnjë, rri strukur pranë letrave të tejdukshme në bukurinë e miteve të çmendura. Dhe prapë, turma mban në krah universin, në tkurrje shëmtohet bukuria bohemiane, papritur vdes homoseksualizmi i njohur, Unë rri ngulfatur me mjerimin e mbuluar me mbulesë ironie, Ngjyrë të kuqe. … Continue reading Ëndërr by Valentina Broja

Buzëqeshje by Valentina Broja

E bukura ikë universit tim. S’bëj asgjësim. Deh ekzagjerimin e vetvetes në imazh perëndie. Rrah supet e shoqërisë së tejdukshme rrugëve të nëmura. Numëroj elegjitë boshe duke lidhur vrasjen me fashë mendimi. Himni i engjëjve më buzëqesh. (Vertigo) Smile My universe is a beautiful escape Not an annihilation. It exhales itself In the godlike image. Hug the shoulders of transparent society Such streets Count idle … Continue reading Buzëqeshje by Valentina Broja