N’tokë nomade bordelet puthen,
Askush nuk e dëgjon himnin homerian,
Erosin e paskan dhunuar,
e Venera e paska vrarë Marsin…
Unë, si gjithnjë, rri strukur pranë letrave të tejdukshme
në bukurinë e miteve të çmendura.
Dhe prapë, turma mban në krah universin,
në tkurrje shëmtohet bukuria bohemiane,
papritur vdes homoseksualizmi i njohur,
Unë rri ngulfatur me mjerimin e mbuluar me mbulesë ironie,
Ngjyrë të kuqe.
E sotmja heq mallin me hijen time të imagjinuar,
ëndrrën ma fali njerëzimi plot histeri.

Dream

In the nomadic countryside,
Nobody listens to the Homeric anthem
Eros is raped
Venus kills Mars
As always, I sit close to the transparent letters in the beauty of mysterious myths.
And yet, the the masses hold the universe,
In shrinking bohemian beauty,
Suddenly strange homosexuality dies,
The century’s illness rises like a Gorgon’s head…
I am overwhelmed by the misery covered with irony,
Red color.
Today devours the good with my imagined shadow, my dream come true to humanity full of hysteria.