E bukura ikë universit tim.

S’bëj asgjësim.

Deh ekzagjerimin e vetvetes

në imazh perëndie.

Rrah supet e shoqërisë së tejdukshme

rrugëve të nëmura.

Numëroj elegjitë boshe

duke lidhur vrasjen me fashë mendimi.

Himni i engjëjve më buzëqesh. (Vertigo)

Smile

My universe is a beautiful escape
Not an annihilation.
It exhales itself
In the godlike image.
Hug the shoulders of transparent society
Such streets
Count idle elegies
Linking murder with a band of thought
The hymn of angels smiles at me. (Vertigo)